Հիշում ենք երգչի հետ հարցազրույցներից մեկում նրա արտահայտած հետեւյալ միտքը. «Եթե ուզում ես դուրս կորզել հայ երգի մեջ ներդրված հույզն ու իմաստը, դրանով հուզել ունկնդրին, մի փնտրիր շռայլ գեղգեղանքներ, քաղցրածոր ելեւէջներ, փնտրիր միայն պարզություն, մի անբասիր նրբերանգ եւ, եթե կարողացար գտնել ու շեշտել այն, երգը կդառնա մի կենդանի, ոգեշունչ խոսք, հույզ, պատկեր…», որը յուրօրինակ հեռակա վարպետության դաս է, հատկապես երիտասարդ երգիչների համար։ Իսկապես, հայ երգը որքան բազմախորհուրդ ու հուզական, որքան հախուռն ու ջերմ, որքան զգայուն ու նրբանկատ, այնքան էլ հստակ է, ջինջ, պարզ եւ տարբերվում է իր արտահայտչամիջոցների չափի զգացմամբ։ Իսկ դա հարազատ է Ռուբեն Մաթեւոսյանի ողջ էությանը։ Եվ այդ է պատճառը, որ նա ոչ միայն հայ երգի անգերազանցելի կատարող եղավ, այլեւ շատ երկար ժամանակ մնալու է այդ երգի կրողը։ Երգչի անսպառ բարեմասնությունների զուլալ ակունքը ժողովրդական երգն է, որի զորեղ դարբնոցում են կոփվել առաջին բեմելից՝ 1961թ., նրա կյանքն ու տաղանդը…
Հիշում ենք երգչի հետ հարցազրույցներից մեկում նրա արտահայտած հետեւյալ միտքը. «Եթե ուզում ես դուրս կորզել հայ երգի մեջ ներդրված հույզն ու իմաստը, դրանով հուզել ունկնդրին, մի փնտրիր շռայլ գեղգեղանքներ, քաղցրածոր ելեւէջներ, փնտրիր միայն պարզություն, մի անբասիր նրբերանգ եւ, եթե կարողացար գտնել ու շեշտել այն, երգը կդառնա մի կենդանի, ոգեշունչ խոսք, հույզ, պատկեր…», որը յուրօրինակ հեռակա վարպետության դաս է, հատկապես երիտասարդ երգիչների համար։ Իսկապես, հայ երգը որքան բազմախորհուրդ ու հուզական, որքան հախուռն ու ջերմ, որքան զգայուն ու նրբանկատ, այնքան էլ հստակ է, ջինջ, պարզ եւ տարբերվում է իր արտահայտչամիջոցների չափի զգացմամբ։ Իսկ դա հարազատ է Ռուբեն Մաթեւոսյանի ողջ էությանը։ Եվ այդ է պատճառը, որ նա ոչ միայն հայ երգի անգերազանցելի կատարող եղավ, այլեւ շատ երկար ժամանակ մնալու է այդ երգի կրողը։ Երգչի անսպառ բարեմասնությունների զուլալ ակունքը ժողովրդական երգն է, որի զորեղ դարբնոցում են կոփվել առաջին բեմելից՝ 1961թ., նրա կյանքն ու տաղանդը…
正在翻译中..